W historii światowej gospodarki obecnie znane są głównie dwie daty. 15 września 2008, czyli upadek banku Lehman Brothers, który zapoczątkował najbardziej znany nam obecnie kryzys gospodarczy, oraz 24 października 1929 roku. To właśnie wtedy, w tak zwany „Czarny czwartek” wybuchł największy kryzys XX wieku. Ceny akcji na nowojorskiej giełdzie papierów wartościowych zaczęły gwałtownie spadać.
Bańka gospodarcza pękła. Okazało się, że rynki nie poradzą sobie dłużej z trwającymi wojnami celnymi, które toczyły między sobą potęgi kolonialne. Bardzo słabo radziły sobie również gospodarki państw, które odbudowywały się po zniszczeniach I wojny światowej. W przeddzień wybuchu kryzysu na rynku nastała bańka spekulacyjna, która spowodowała sztuczne podniesienie wartości aktywów niektórych spółek. Banki chętnie udzielały kredytów pod ich zastaw. Za te kredyty inwestorzy kupowali kolejne akcje. W momencie, gdy sprawdzono faktyczną wartość niektórych aktywów, bańka pękła i rozpoczął się jeden z największych kryzysów gospodarczych w historii.
Nauczka z trudnej historii
To właśnie „Czarnemu czwartkowi” zawdzięczamy większą transparentność dzisiejszych transakcji giełdowych. Po zdarzeniach z 1929 roku, na spółki giełdowe nałożono obowiązek regularnego raportowania wyników swojej działalności, które mogą być sprawdzane przez zewnętrznych audytorów. Wprowadzono także limity na inwestycje oparte na kredytach.
Czytaj też:
Wall Street rośnie, mimo że nie ma powodu