Specjalny rodzaj L4. Możesz wychodzić z domu bez limitu
Problemy zdrowia psychicznego, takie jak utrata pracy, długi, depresja czy śmierć bliskiej osoby, mogą negatywnie wpłynąć na nasze samopoczucie. W takiej sytuacji nie wolno bagatelizować problemu. Konieczna jest wtedy odpowiednia reakcja, czyli konsultacja z lekarzem psychiatrą, który nie tylko zdiagnozuje problem, ale także dobierze odpowiednie leczenie.
Psychiatra, jako lekarz specjalista, jest uprawniony do wystawiania zwolnień lekarskich (L4), które pozwalają na przerwę w pracy w celu powrotu do zdrowia psychicznego. To, czy podczas zwolnienia będziesz musiał przebywać w domu, zależy od zaleceń lekarza oraz kodu wpisanego na L4.
L4 od psychiatry – czy muszę przebywać w domu?
Lekarze psychiatrzy często wręcz zalecają pacjentom spacery, aktywność fizyczną na świeżym powietrzu lub spotkania z bliskimi. Takie działania mogą wspierać proces zdrowienia i poprawić samopoczucie chorego. Na zwolnieniu lekarskim znajdują się specjalne kody cyfrowe, które decydują o tym, czy chory powinien pozostać w domu, czy może wychodzić.
Co oznaczają kody na L4?
Na każdym L4 znajduje się cyfrowy kod, który informuje o zaleceniach dotyczących miejsca pobytu chorego:
- Kod 1 – Pacjent powinien przebywać w domu. Może on być objęty kontrolą ZUS, która sprawdzi, czy stosuje się do zaleceń lekarza.
- Kod 2 – Chory może wychodzić z domu. W takim przypadku pacjent nie ma obowiązku przebywania w miejscu zamieszkania, jednak ZUS również ma prawo przeprowadzić kontrolę.
Osoba, która otrzymała kod „2”, ma większą swobodę, ale nadal powinna przestrzegać zaleceń lekarza, które mogą obejmować spacery czy spotkania z bliskimi.
Jak długo może trwać L4 od psychiatry?
Zwolnienie lekarskie wystawione przez psychiatrę może trwać maksymalnie 182 dni, czyli pół roku. Jest to standardowy okres, który obowiązuje także w przypadku zwolnień od innych lekarzy. Jeśli po tym czasie pacjent nadal nie jest zdolny do pracy, może ubiegać się o świadczenie rehabilitacyjne. Takie świadczenie może być przyznane na okres od 3 miesięcy do roku, w zależności od stanu zdrowia pacjenta.