Od 1 kwietnia zwiększyły się jednorazowe świadczenia wypłacane z ZUS osobom, które doznały uszczerbku na zdrowiu w pracy. Za każdy procent utraty zdrowia ZUS płaci od teraz 680 złotych, a w przypadku orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy i samodzielnej egzystencji jednorazowe świadczenie wynosi 11989 złotych.
Pierwszym krokiem do ubiegania się o rekompensatę za utracone w pracy zdrowie jest zgłoszenie sprawy do właściwego inspektora sanitarnego lub inspektora pracy. Może to zrobić i pracownik, i pracodawca, a także lekarz i dentysta. Do złożenia zgłoszenia wymagany jest specjalny formularz (określają go przepisy DzU nr 132, poz. 1121). Z takim formularzem należy udać się do lekarza medycyny pracy, który na podstawie badań oficjalnie stwierdzi czy rzeczywiście cierpimy na chorobę zawodową.
Choroby uznane za zawodowe znalazły się na specjalnej liście, która określa jak długo dane schorzenie powinno trwać, aby określić je mianem zawodowego. Trzeba pamiętać, że oprócz chorób zawodowych możemy mieć dolegliwości parazawodowe, jak np. bóle kręgosłupa. Za takie choroby również można otrzymać odszkodowanie, ale domaganie się o nie jest o wiele trudniejsze. Jeśli lekarz nie uzna choroby za zawodową możemy odwołać się od tej decyzji, żądając ponownego badania. Mamy na to 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia.
Choroby uznane za zawodowe znalazły się na specjalnej liście, która określa jak długo dane schorzenie powinno trwać, aby określić je mianem zawodowego. Trzeba pamiętać, że oprócz chorób zawodowych możemy mieć dolegliwości parazawodowe, jak np. bóle kręgosłupa. Za takie choroby również można otrzymać odszkodowanie, ale domaganie się o nie jest o wiele trudniejsze. Jeśli lekarz nie uzna choroby za zawodową możemy odwołać się od tej decyzji, żądając ponownego badania. Mamy na to 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia.
Co dalej z pracownikiem, u którego stwierdzono chorobę zawodową? W takim wypadku pracodawca musi przenieść taką osobę na inne stanowisko i zlecić jej wykonywanie takich obowiązków, które nie będą narażały danej osoby na utratę zdrowia. Jeśli takie stanowisko wiąże się z otrzymywaniem niższej pensji, to pracownik ma prawo do otrzymywania dodatku wyrównawczego do wypłaty - jednak tylko przez pół roku.
Osoba cierpiąca na chorobę zawodową może też ubiegać się o rentę lub jednorazowe odszkodowanie z ZUS-u. Te ostatnie świadczenia od kwietnia są wyższe - wynoszą teraz od 680 zł (za każdy procent uszczerbku na zdrowiu) do 11 989 zł (z tytułu orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy i do samodzielnej egzystencji). Oprócz tego, można wystąpić również o zasiłek chorobowy. Wyniesie on maksymalnie 100 proc. naszej pensji i otrzymamy go przez okres nie dłuższy niż 9 miesięcy. Dodatkowo, mamy prawo do świadczeń rehabilitacyjnych (100 proc. pensji i maksymalnie przez rok) oraz zasiłek wyrównawczy, jeśli wynagrodzenie zostało obniżone z powodu doznania uszczerbku na zdrowiu. Można też starać się o rentę szkoleniową, gdy musimy odejść z zawodu i przekwalifikować się. Z kolei rodzina osoby, która zmarła w wyniku wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, ma szansę na rentę rodzinną."Gazeta Wyborcza", kh