Faktoring należy do tzw. umów nienazwanych czyli takich, które nie są unormowane w kodeksie cywilnym ani w innych aktach prawa cywilnego. Oznacza to, że dopuszczalność tego rodzaju umów wynika z zasady swobody zawierania umów. Podstawowe usługi świadczone przez faktora obłożone są 22-procentową stawką VAT i takie też faktury otrzymują klienci firmy faktoringowej.
Trudność w interpretacji rozwiązań podatkowych wynikały z tego, że ta specyficzna umowa zawiera zarówno elementy cesji wierzytelności. W grę wchodzi również szereg dodatkowych usług. Zachodziła obawa, że inaczej organa podatkowe potraktują umowę zaklasyfikowaną jako prostą cesję wierzytelności, a inaczej umowę faktoringową.
Sprawę wątpliwości związanych zakresem usług faktoringowych wyjaśniało Ministerstwo Finansów. Resort uznał, że usługa faktoringu polega na nabywaniu przez faktora wierzytelności przysługujących przedsiębiorcy z tytułu dokonania sprzedaży lub wykonania usług oraz zobowiązania się do świadczenia na rzecz faktoranta określonych czynności. Ministerstwo wymieniło takie czynności jak: przejmowanie ryzyka wypłacalności dłużników,
windykację należności, finansowanie przez dyskonto, udzielanie pożyczek, sporządzanie ogólnych statystyk obrotu, monitorowanie dłużników, wypłacanie zaliczek na poczet przyszłych należności, tworzenie banku danych dotyczących dłużników faktoranta, sporządzanie i wysyłanie monitów, gromadzenie danych statystycznych mających znaczenie dla faktoranta, a w szczególności sporządzanie statystyk obrotu według grup towarów i nabywców. Przyjmując rozróżnienia na faktoring niepełny, mający cechy umowy pożyczki zawieranej między faktorem a przedsiębiorcą, jak też faktoring pełny mający cechy umowy sprzedaży wierzytelności, resort finansów ocenił, że każdy z wymienionych typów umów podlega 22-procentowej stawce VAT.
Ustawa o VAT co prawda wymienia usługi pośrednictwa finansowego jako zwolnione z podatku, ale powyższego zwolnienia nie stosuje się między innymi w przypadku świadczenia usług pośrednictwa finansowego, polegającego na usługach ściągania długów oraz faktoringu. Izba Skarbowa wyjaśnia, ze zgodnie z art. 29 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót. „Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług. Podstawą podatkowania świadczonej usługi faktoringu jest zarówno kwota otrzymanych odsetek, jak również kwota otrzymanego wynagrodzenia prowizyjnego, pomniejszone o kwotę podatku należnego. Opodatkowaniu zatem podlegać będą wszelkie opłaty otrzymane w związku z zawartą umową faktoringu. Odsetki płacone przez faktoranta stanowią wynagrodzenie faktora z tytułu udzielonego finansowania. Element finansowania stanowi jedną z podstawowych funkcji usługi faktoringu" - czytamy.
Przedsiębiorca decydujący się na korzystanie z usług faktoringowych, przekazuje wybranemu usługodawcy przyjęte w umowie opłaty. Tego rodzaju prowizje i opłaty stają się w kwocie netto kosztem uzyskania przychodu. Podnoszony przez przedsiębiorców problem objęcia podatkiem VAT odsetek, jakie nalicza faktor z tytułu wypłacenia podatnikowi zaliczki na poczet ceny wierzytelności, podjęły też organy podatkowe.
Źródło: „Jak poprawić płynność finansową w firmie", raport IPO.pl
Sprawę wątpliwości związanych zakresem usług faktoringowych wyjaśniało Ministerstwo Finansów. Resort uznał, że usługa faktoringu polega na nabywaniu przez faktora wierzytelności przysługujących przedsiębiorcy z tytułu dokonania sprzedaży lub wykonania usług oraz zobowiązania się do świadczenia na rzecz faktoranta określonych czynności. Ministerstwo wymieniło takie czynności jak: przejmowanie ryzyka wypłacalności dłużników,
windykację należności, finansowanie przez dyskonto, udzielanie pożyczek, sporządzanie ogólnych statystyk obrotu, monitorowanie dłużników, wypłacanie zaliczek na poczet przyszłych należności, tworzenie banku danych dotyczących dłużników faktoranta, sporządzanie i wysyłanie monitów, gromadzenie danych statystycznych mających znaczenie dla faktoranta, a w szczególności sporządzanie statystyk obrotu według grup towarów i nabywców. Przyjmując rozróżnienia na faktoring niepełny, mający cechy umowy pożyczki zawieranej między faktorem a przedsiębiorcą, jak też faktoring pełny mający cechy umowy sprzedaży wierzytelności, resort finansów ocenił, że każdy z wymienionych typów umów podlega 22-procentowej stawce VAT.
Ustawa o VAT co prawda wymienia usługi pośrednictwa finansowego jako zwolnione z podatku, ale powyższego zwolnienia nie stosuje się między innymi w przypadku świadczenia usług pośrednictwa finansowego, polegającego na usługach ściągania długów oraz faktoringu. Izba Skarbowa wyjaśnia, ze zgodnie z art. 29 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót. „Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług. Podstawą podatkowania świadczonej usługi faktoringu jest zarówno kwota otrzymanych odsetek, jak również kwota otrzymanego wynagrodzenia prowizyjnego, pomniejszone o kwotę podatku należnego. Opodatkowaniu zatem podlegać będą wszelkie opłaty otrzymane w związku z zawartą umową faktoringu. Odsetki płacone przez faktoranta stanowią wynagrodzenie faktora z tytułu udzielonego finansowania. Element finansowania stanowi jedną z podstawowych funkcji usługi faktoringu" - czytamy.
Przedsiębiorca decydujący się na korzystanie z usług faktoringowych, przekazuje wybranemu usługodawcy przyjęte w umowie opłaty. Tego rodzaju prowizje i opłaty stają się w kwocie netto kosztem uzyskania przychodu. Podnoszony przez przedsiębiorców problem objęcia podatkiem VAT odsetek, jakie nalicza faktor z tytułu wypłacenia podatnikowi zaliczki na poczet ceny wierzytelności, podjęły też organy podatkowe.
Źródło: „Jak poprawić płynność finansową w firmie", raport IPO.pl