Na każde tysiąc osób pracujących przypada aż 819, które nie zarabiają. To emeryci, studenci, którzy nie zdecydowali się na łączenie nauki z pracą, osoby, które nie mogą pojąć pracy ze względu na chorobę, ale też ci, którzy zatrudnienia nie szukają. Te liczby wypływają z „Raportu o inflacji” opublikowanym kilka dni temu przez Narodowy Bank Polski, a pisze o nim Interia.
Stopa aktywności zawodowej, bo tak określa się relację osób pracujących do niepracujących, od lat oscyluje w okolicach 56 proc. Pod koniec tego roku ma ona wynieść 56,6 proc., a za dwa lata 56,5 proc. W 2019 roku wynosiła ona niecałe 56 proc. – jest więc pewna poprawa.
W 2019 roku na 1000 pracujących Polaków przypadały 862 osoby niepracujące. Obecnie tez wskaźnik spadł do 819 niepracujących. W kategorii „niepracujących” uwzględniamy biernych zawodowo (to osoby powyżej 15 roku życia nieposzukująca pracy, ale będąca w kondycji fizycznej umożliwiającej jej podjęcie zatrudnienia) i bezrobotnych, czyli zarejestrowanych w powiatowym urzędzie pracy i deklarujących. chęć podjęcia zarobkowego zajęcia.
Wyniki gorsze niż w innych krajach UE
Od kilku lat zauważalnie rośnie liczba osób pobierających świadczenia emerytalne i rentowe: od 2015 roku grupa ta wzrosła o milion. Roczne wydatki ZUS na emerytury wzrosły w tym czasie ze 126 mld zł do 176 mld zł.
Serwis poprosił o komentarz Monikę Kurek, główną ekonomistkę Banku Pocztowego. Zauważyła ona, że pod względem aktywności zawodowej mamy wynik gorszy nie tylko od krajów Europy Zachodniej czy Skandynawii, ale też Czechów czy Węgrów.
Czytaj też:
Bezrobocie w Polsce nadal najniższe w Unii Europejskiej. W Hiszpanii bez pracy blisko 3,5 mln osób