W pierwszych miesiącach 2022 r. niemal w całości zmieni się skład Rady Polityki Pieniężnej. Tworzy ją dziewięciu członków, którzy powoływani sąw równej liczbie przez Prezydenta RP, Sejm i Senat. Donald Tusk chciałby, aby kandydatem powołanym przez izbę wyższą Parlamentu był Jan Vincent Rostowski – ustalił dziennikarz Radia Zet Mariusz Gierszewski.
Jak informuje Radio Zet, Rostowski miałby być „ostrym recenzentem decyzji prezesa NBP” Drugim kandydatem Senatu do rady ma być były prezes PKP Jakub Karnowski.
Być może do obsadzenia przez Senat będą trzy miejsca w RPP, gdyż na biurku prezydenta Andrzeja Dudy leży nominacja członka RPP Rafała Sury do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Rzecznik prasowy PSL Miłosz Motyka od razu zastrzegł na Twitterze, że ze strony PSL „poparcia dla tej kandydatury nie ma i nie będzie”.
Kim jest Jacek Rostowski?
Jacek Rostowski urodził się w Londynie w rodzinie polskich emigrantów pochodzenia żydowskiego. Jego ojciec był dyplomatą, więc dzieciństwo spędził na placówkach dyplomatycznych w Afryce. Ukończył Wydział Stosunków Międzynarodowych na londyńskim University College (1972) i Wydział Ekonomii w London School of Economics (1975).
Doradca Leszka Balcerowicza
Bliższe związki z Polską nawiązał za pośrednictwem swojej żony Wandy, również urodzonej w Anglii, córki łączniczki z Powstania Warszawskiego, która współpracowała z podziemną „Solidarnością”. W czasie jednej z wizyt w Polsce poznał Leszka Balcerowicza, któremu po zmianie systemu doradzał w latach 1989-1991 już jako wicepremierowi i ministrowi finansów. Następnie do 1994 roku był członkiem Rady Nadzorczej Polskiego Banku Rozwoju, a w roku 1995 był członkiem Rady Nadzorczej Polskiego Towarzystwa Prywatyzacyjnego Kleinwort Benson, doradzającego przy realizacji programu powszechnej prywatyzacji.
W czasach rządów AWS (1997-2001) pełnił funkcję szefa Rady Polityki Makroekonomicznej w Ministerstwie Finansów. Ponownie został doradcą Leszka Balcerowicza, tym razem jako prezesa NBP, w latach 2002-2004.
W 2004 roku został doradcą zarządu Banku PEKAO S.A.
16 listopada 2007 został – jako bezpartyjny fachowiec – ministrem finansów w pierwszym rządzie Donalda Tuska. W latach 2008-2009 za sukces kierowanego przez niego resortu uznano fakt, że Polska nie zanotowała – w odróżnieniu od większości pozostałych krajów UE – obniżenia PKB (na przełomie 2009 i 2010 roku mówiono o polskiej „zielonej wyspie” wzrostu gospodarczego). W dowód uznania za to osiągnięcie został wybrany przez serwis „Emerging Markets” „Ministrem Finansów Roku 2009 Europejskich Rynków Wschodzących”. Rostowski był również gorącym orędownikiem odebrania Otwartym Funduszom Emerytalnym części otrzymywanej przez nie składki ubezpieczeniowej – i przeniesienie tych pieniędzy do ZUS-u (ostatecznie reforma ta weszła w życie wiosną 2011 roku).
Członek PO i nieudany start do PE
W 2009 roku złożył wniosek o przyjęcie go do PO i został członkiem tej partii. W wyborach z 2011 roku wystartował w wyborach do Sejmu z trzeciego miejsca na liście PO w okręgu warszawskim – i wywalczył mandat otrzymując 10 743 głosy (1,04 proc. wszystkich głosów oddanych w tym okręgu).
27 listopada 2013 roku prezydent Bronisław Komorowski odwołał go ze stanowisk wicepremiera i ministra finansów. Rostowski ubiegał się w 2014 roku bezskutecznie o mandat z pierwszego miejsca PO w wyborach do Parlamentu Europejskiego.
Czytaj też:
W PO zadowoleni z wystąpienia Rostowskiego, ale od Tuska oczekują powagi