Clegg podkreślił, że podatek od bogactwa jest niezbędny, "jeśli brytyjskie społeczeństwo ma być spójne". W ten sposób dał do zrozumienia, że ciężar uzdrawiania finansów publicznych nie może spadać na gorzej sytuowane materialnie warstwy społeczne i prowadzić do pogłębienia społecznych podziałów.
Tymczasem konserwatywny poseł Bernard Jenkin oskarżył Clegga o "szukanie taniego poklasku" i o promowanie "polityki klasowej zawiści". A laburzystowski rzecznik ds. finansów Chris Leslie wypomniał mu, że poparł obniżkę najwyższej stawki podatkowej dla osób zarabiających powyżej 150 tys. funtów rocznie - do 45 proc. z 50 proc.
Podatki najlepiej zarabiającego 1 proc. brytyjskiego społeczeństwa stanowią 26,6 proc. ogółu wpływów podatkowych, zaś 10 proc. najlepiej sytuowanych - 55,6 proc. ogółu przychodów fiskusa. Dotychczas w brytyjskich dyskusjach nad konsolidacją fiskalną akcentowano przede wszystkim cięcia wydatków na cele publiczne, a powstrzymywano się od dyskusji nad zwyżką podatku od przychodów indywidualnych. Według rozpowszechnionej opinii ciężar opodatkowania powinien spadać na podatki pośrednie, takie jak VAT, a nie bezpośrednie.
Sondaż ośrodka YouGov z 2010 r. wykazał, że trzy czwarte ankietowanych poparło ideę jednorazowego podatku według stawki 20 proc., nałożonego na 10 proc. najwyżej opłacanych ludzi w kraju. Najbogatsze 10 proc. gospodarstw domowych w Wielkiej Brytanii jest 4,3 razy bogatsze niż wynosi połączony majątek 50 proc. gospodarstw domowych stanowiących dolną warstwę społeczeństwa - wynika z danych narodowego biura statystycznego. Łączny majątek brytyjskich gospodarstw domowych oceniany jest na 10,3 bln funtów.
PAP, arb