McDonald’s i Burger King w gastronomii są tym, czym The Beatles i Rolling Stones w świecie muzyki. Nawet ci, którzy ich nie słuchają, doceniają osiągnięcia obu zespołów. Tak samo jest w przypadku amerykańskich sieci barów szybkiej obsługi. Bez względu na to, czy liczymy kalorie, czy nie zwracamy na nie uwagi, większość z nas usłyszała powtarzane jak mantra przez obsługę pytanie: „a może frytki do tego?”. To pytanie pada codziennie w kilkudziesięciu językach w 35 tys. restauracji McDonald’s i 13 tys. Burger King. Flagowym daniem tych amerykańskich sieci są burgery – Big Mac i Whopper. To właśnie o nie na całym świecie toczy się wojna na kilku frontach, a szala zwycięstwa przechyla się to na jedną, to na drugą stronę. Początki popularności dań typu fast food sięgają połowy ubiegłego wieku, kiedy to bracia Richard i Maurice McDonald otworzyli pierwszą restaurację „złotych łuków”. Kilkanaście lat później w Miami na Florydzie z grilla zdjęto pierwszego burgera w restauracji Burger King. Upływ dekad pokazał, że fast food okazał się biznesowym strzałem w dziesiątkę, a trendy na rynku nieustannie wyznaczali Amerykanie. Podążali za nimi także Polacy, począwszy od 1992 r. W tamtym roku na gastronomicznej mapie Warszawy pojawiły się dwie nowe restauracje – McDonald’s i Burger King. O sukcesie może mówić ta pierwsza, bo w dniu otwarcia zanotowała ponad 13 tys. zamówień, co jak na tamte czasy było rekordem McDonald’s w liczbie transakcji (dziś ta pierwsza warszawska restauracja McDonald’s jest właśnie zburzana). Wszystko wskazywało na to, że dwóch największych graczy podzieli się sprawiedliwie polskim rynkiem. Nic bardziej mylnego.
FRANCZYZA MOTOREM NAPĘDOWYM
Archiwalne wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play.