W kwietniu grupa krajów rozwijających się wezwała MFW do zmiany tej zasady i wyboru na dyrektora generalnego "najlepszej osoby na to stanowisko, niezależnie od jej narodowości".
Nieprzebierający w słowach, znany z rubasznego poczucia humoru, hiszpański prawnik i ekonomista był od początku faworytem wśród kandydatów na stanowisko szefa MFW. Nie przeszkodziła mu w tym nawet rzucona rok temu uwaga: "Wolę coś bardziej wykonalnego. W MFW nikt nie jest w stanie dobrze pracować".
Rato cieszy się poparciem zarówno Europy jak i wielu krajów Ameryki Łacińskiej. Głęboka znajomość tego drugiego kontynentu przydała mu się w czasie krachu finansowego w Argentynie w 2003 roku, kiedy działające w tym kraju firmy hiszpańskie musiały odpisać miliardy dolarów strat. Rato wsparł wówczas Argentynę, wzywając inwestorów do pozostania w kraju, który, jego zdaniem, ma szanse wyjścia z kryzysu.
W Europie Rato był od początku zdecydowanym zwolennikiem Paktu na rzecz Stabilności i Rozwoju UE, który zobowiązuje rządy do ograniczenia deficytu budżetowego, obniżenia inflacji i utrzymania silnego euro.
Pod jego kierownictwem Hiszpania zlikwidowała deficyty, przez długie lata stałą bolączkę polityki gospodarczej Madrytu, zastępując je nadwyżką budżetową, sprostała też twardym warunkom zakwalifikowania się do roli członka założyciela wspólnej waluty europejskiej, euro.
Z Rato za sterem polityki gospodarczej, Hiszpania przeżyła osiem lat nieprzerwanego wzrostu, cały czas powyżej średniej UE. Nawet wówczas, kiedy wzrost silniejszych gospodarczo państw załamywał się, w Hiszpanii trwał nieprzerwanie dalej, osiągając w najlepszym okresie 4 proc. a obecnie 2,4 proc.
"Był najlepszym ministrem finansów we współczesnych dziejach Hiszpanii" - uważa Gregorio Izquierdo z madryckiego Instytutu Badań Ekonomicznych.
oj, pap