Celem Programu inwestycji o szczególnym znaczeniu dla sportu jest zapewnienie zawodnikom kadry narodowej i polskich związków sportowych odpowiednich warunków treningu, dzięki któremu mogą osiągać jak najlepsze wyniki. Dba o to przede wszystkim Centralny Ośrodek Sportu.
Polscy olimpijczycy nie mają czego się wstydzić
W badanym okresie (od stycznia 2015 r. do połowy 2020 r.) doszło do zasadniczej zmiany w infrastrukturze związanej ze sportem wyczynowym. Zbudowano m.in.: pierwszy kryty tor łyżwiarski i pływalnie olimpijskie, specjalistyczne i wielofunkcyjne hale sportowe, trasy narciarskie i nartorolkowe oraz tory wrotkarskie. Zmodernizowano wszystkie Ośrodki Przygotowań Olimpijskich Centralnego Ośrodka Sportu oraz Instytut Sportu – Państwowy Instytut Badawczy.
Z programu skorzystały także wiodące akademie piłki nożnej, zagęściła się sieć certyfikowanych stadionów lekkoatletycznych.
Dzięki tym wszystkim działaniom poprawiła się baza sportowa sportów olimpijskich letnich (poza baseballem/softballem, golfem, jeździectwem, kolarstwem, skateboardingiem i żeglarstwem) oraz zimowych (poza bobslejami, saneczkarstwem i skeletonem).
Nierówny podział pieniędzy
Nie wszystkie działania podejmowane przez Ministerstwo Sportu zasłużyły jednak na aprobatę NIK. Izba wytknęła resortowi, że przyznając środki na dofinansowanie inwestycji nie wprowadził kryteriów, dzięki którym baza sportowa mogła być rozwijana równomiernie we wszystkich województwach. I tak, w badanym okresie najwyższe dotacje przeznaczono na zadania w województwach: podkarpackim – ponad 99 mln zł, mazowieckim – niemal 87,5 mln zł, śląskim – ponad 71 mln zł.
Po drugiej stronie zestawienia znajdują się województwa warmińsko-mazurskie (ok. 5 mln zł dotacji), pomorskie (ponad 15 mln zł) i świętokrzyskie (ok. 20 mln zł).
Dyrektor Departamentu Infrastruktury Sportowej w ówczesnym Ministerstwie Sportu wyjaśniał, że o równomierny rozwój bazy sportowej dbano w ramach programów związanych ze sportem powszechnym. Tłumaczył także, że województwa są zróżnicowane pod kątem potencjału danego sportu oraz uwarunkowań geograficznych i klimatycznych, i że Program ma konkursowy charakter, w którym wybór zadań ogranicza grupa wnioskodawców.