O sprawie donosi „Rzeczpospolita”, która przypomina, że „rośnie liczba osób, które świadczą pracę za pomocą środków komunikacji elektronicznej nie tylko dla polskich, ale też dla zagranicznych podmiotów”.
Ponieważ wielu Polaków nie wie, jak z tego tytułu rozliczyć się z urzędem, to periodyk wyjaśnia procedurę. Ale – jak się okazuje – sprawy nie ułatwia. Cytuje Grzegorza Grochowinę, starszego menedżera w KPMG w Polsce, który twierdzi, że „każdy przypadek pracy zdalnej z zagranicy powinien być analizowany indywidualnie. Należy wziąć pod uwagę kilka czynników. Przede wszystkim ustalić, czy dana osoba jest rzeczywiście polskim rezydentem podatkowym. Trzeba też sprawdzić zapisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z danym krajem. Wiele też zależy od umowy pracownika z zagranicznym pracodawcą” – mówi „Rzeczpospolitej” ekspert.
Problemem w całej sprawie są zapisy o unikaniu podwójnego opodatkowania (z każdym krajem Polska ma inną umowę) oraz te, które stanowią, że osoba mieszkająca w Polsce rozlicza się w Polsce. „Osoby mające polskiego pracodawcę nie muszą w ciągu roku martwić się o rozliczenie z fiskusem. Pracodawca jako płatnik wpłaca zaliczki na podatek dochodowy. Inaczej jest z zagranicznym pracodawcą, niemającym w Polsce siedziby ani przedstawicielstw. W takiej sytuacji polski pracownik sam jest odpowiedzialny za prawidłowe naliczenie zaliczek na podatek” – przypomina „Rz”
„Jeśli pracownik ma polską rezydencję podatkową (posiada w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych albo przebywa ponad 183 dni w roku), to na nim – co do zasady – spoczywa obowiązek prawidłowego rozliczenia w Polsce zagranicznych dochodów. Gdy podatnik w ciągu roku otrzymuje wynagrodzenie zarówno od polskiego, jak i zagranicznego pracodawcy, konieczne może być rozliczenie się w dwóch krajach, z zastosowaniem odpowiedniej metody unikania podwójnego opodatkowania” – wyjaśnia Grzegorz Grochowina w „Rzeczpospolitej”.
Czytaj też:
Do lekarza też chcemy chodzić zdalnie – przez internet